Specjalista w dziedzinach: radiotechnika, lampy elektronowe, teoria generacji, technika próżni, miernictwo próżni.
Urodził się 21 marca 1898 roku w Warszawie. Po zdaniu matury w Szkole Handlowej Zgromadzenia Kupców miasta Warszawy (1915) rozpoczął studia na utworzonej w tym samym roku Politechnice Warszawskiej, z którą związany był niemal do końca życia. Dyplom inżyniera elektryka otrzymał w roku 1922. Już w czasie studiów został asystentem w Katedrze Miernictwa Elektrotechnicznego, a od roku 1922 jako najmłodszy wykładowca prowadził wykłady na temat lamp katodowych. W roku 1924 został kierownikiem Laboratorium Radiotechnicznego. Na podstawie rozprawy "Metoda kompensacyjna kontroli stałości fali" w roku 1928 otrzymał stopień doktora nauk technicznych. W tym samym roku objął Katedrę Radiotechniki na Wydziale Elektrycznym. W roku 1929 otrzymał tytuł profesora nadzwyczajnego, a 6 lat później profesora zwyczajnego. W 1933 r. powołany został na kierownika Studium Wojskowego Politechniki Warszawskiej, a 2 lata później został dziekanem Wydziału Elektrycznego.
Oprócz zajęć dydaktycznych, prowadził również intensywną działalność doradczą i organizacyjną. Zainicjował utworzenie pierwszego w kraju Instytutu Radiotechnicznego (1928), którym kierował także po jego przekształceniu w 1934 r. w Państwowy Instytut Telekomunikacyjny. Od początku istnienia polskiej radiofonii brał udział w pracach Komisji Technicznej Polskiego Radia. Dzięki jego pracom stabilność polskich radiostacji należała wówczas do najlepszych na świecie.
Po wybuchu II wojny światowej otrzymał rozkaz wyjazdu do Lwowa, gdzie zorganizował Katedrę Radiotechniki w instytucie Politechnicznym i został wykładowcą, skupiając wokół siebie liczne grono Polaków, którym zapewniał możliwie bezpieczne warunki pracy naukowej w okresie okupacji. Po powrocie do Warszawy (1941) wykładał w Państwowej Wyższej Szkole Technicznej, utworzonej za zgodą władz okupacyjnych w gmachach Politechniki. Brał także czynny udział w ruchu oporu jako żołnierz Armii Krajowej; rozszyfrował układ sterowania niemieckich pocisków rakietowych V-2.
W roku 1945 ponownie zaczął prowadzić wykłady z radiotechniki, lamp elektronowych i techniki wysokiej próżni na Wydziale Elektrycznym, a następnie na Wydziale Politechniki Warszawskiej, co trwało aż do momentu przejścia na emeryturę w roku 1968.
Oprócz pracy na Politechnice Warszawskiej, kontynuował prace nad organizowaniem i rozwijaniem placówek badawczych, zwłaszcza w dziedzinie elektroniki. W Jego dorobku naukowym znajduje się 16 patentów i 361 publikacji, a wśród nich wiele książek wydanych
w kraju i za granicą. Jest autorem m.in. pierwszej w literaturze światowej monografii "Lampy katodowe oraz ich zastosowanie w radiotechnice" (1925).
W 1937 roku (wraz ze Stanisławem Ryżką) zastosował, jako pierwszy w świecie, katodę tlenkową w magnetronie, a 2 lata później skonstruował magnetron metalowy z obwodami wewnętrznymi i katodą tlenkową.
W latach 1932-1933 zajmował się nieliniową teorią generacji i stabilizacji drgań. Jego prace w tej dziedzinie wniosły istotny wkład do rozwoju elektroniki. Światową sławę przyniosła mu publikacja "The Interdependence of the Frequency Variation and Harmonic Content and Constant Frequency Oscillator" (1933), w której wyprowadził zależność zmiany częstotliwości drgań generatora od zawartości harmonicznych (zwaną równaniem Groszkowskiego). Podsumowaniem 30 lat pracy nad teorią generacji, a także wielu artykułów i książek z tej dziedziny, była monografia o światowym rozgłosie "Frequency of Self Oscillations" (1964).
Szeroko cytowane są Jego prace poświęcone badaniom głowic jonizacyjnych do pomiaru niskich ciśnień gazu. Najważniejszą publikacją z tej dziedziny była "Jauge manometrique a collecteur extérieur pour pression trés bases" (1966). Opracowanie to otworzyło nowy rozdział w dziedzinie próżni i stało się impulsem wielu prac prowadzonych do dziś w czołowych laboratoriach Kanady, USA i Japonii. Jest On także autorem pierwszej w Polsce monografii "Technika wysokiej próżni" (1948). W późniejszych latach opublikował jeszcze cztery.
Należał do wielu krajowych i zagranicznych towarzystw oraz instytucji naukowych. Był m.in. członkiem Akademii Nauk Technicznych (od 1936) oraz Towarzystwa Naukowego Warszawskiego (od 1949), wiceprezesem (1956-1962), a w latach 1963-1972 prezesem PAN. Był współzałożycielem i członkiem honorowym Polskiego Towarzystwa Elektrotechniki Teoretycznej i Stosowanej (PTETiS),prezesem i członkiem honorowym Stowarzyszenia Elektryków Polskich (SEP) oraz członkiem sześciu zagranicznych akademii nauk.
Jest laureatem Nagród Państwowych I stopnia (1951, 1955,1968) oraz specjalnej Nagrody Państwowej (1979), doktorem honoris causa Politechniki Warszawskiej (1962), Politechniki Łódzkiej (1964) i Politechniki Gdańskiej (1975). Był wielokrotnie odznaczany, w tym: Medalem i Krzyżem Niepodległości (1931), Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski (1937 i 1955) i Złotym Krzyżem Orderu Virtuti Militari (1974).
Zmarł 3 sierpnia 1984 roku w Warszawie. W historii zapisał się jako uczony o światowej sławie, wielki patriota i szlachetny człowiek.
Poezja Jana z Czarnolasu wybrzmiała podczas montażu poetyckiego w Zespole Szkół Elektryczno - Elektronicznych. Przy tradycyjnym polskim stole, w nastrojowym klimacie uczniowie odczytali znane fraszki, pieśni i treny tego renesansowego artysty. W ten sposób szkoła włączyła się w obchody Narodowego Czytania 2025.
Uroczystą akademią, podczas której społeczność szkolna uczciła 86. rocznicę wybuchu II wojny światowej, rozpoczęto nowy rok szkolny w Elektryku. W tym roku mury szkoły zasiliło 170 uczniów klas pierwszych. Wszystkim życzymy pozytywnych i inspirujących doświadczeń edukacyjnych!
Rozpoczęła się rekrutacja uzupełniająca do projektu "Uczeń zawodowiec". Do udziału w projekcie mogą zgłaszać się uczniowie obecnych klas II-IV. Zainteresowani udziałem muszą pobrać formularz znajdujący się w plikach do pobrania, wypełnić i dostarczyć go do Biura Projektu.
Rekrutacja uzupełniająca trwa do 26 września 2025.
Kończą się wakacje. Podsumujmy zatem co do tej pory zadziało się w projekcie.
Od pierwszej wizyty dyrekcji i nauczycieli radomszczańskiego „Elektryka” w Elektronikschule Tettnang minęło 25 lat. Obie szkoły dokładają wszelkich starań, aby co rok zorganizować spotkanie swoich uczniów. I udaje się. Przez 25 lat kilkuset uczniów ZSE-E i EST wzięło udział w wymianach i projektach edukacyjnych o różnorodnej tematyce.
Budowali już wspólnie latawce i lampiony, skonstruowali piec na energię słoneczną, analizowali możliwe rozwiązania ekologiczne, gotowali, zorganizowali laboratorium elektroniki, przygotowali pokazy laserowe, programowali roboty. Najważniejsze jest jedno - wspólne działanie jako optymalny sposób aby się poznać.
Tak było i tym razem. Właśnie zakończył się kolejny polsko-niemiecki projekt. Uczniowie nagrywali clipy muzyczne - pisali teksty, kręcili materiał filmowy, śpiewali i montowali.
W szkolnym studiu nagraniowym powstały nie tylko nowe wersje polskich, niemieckich i angielskich wykonawców, ale również od początku do końca własna twórczość. Wszystko przy użyciu fachowego sprzętu, dedykowanego oprogramowania i sztucznej inteligencji. Podczas podsumowania projektu można było obejrzeć i usłyszeć niebanalne wersje utworów po niemiecku, polsku, francusku i ukraińsku.
Nie zabrakło wycieczek, wspólnego zwiedzania Warszawy, Krakowa, wielu aktywności integrujących obie grupy i oczywiście tortu!
Projekt uzyskał finansowe wsparcie Polsko-Niemieckiej Współpracy Młodzieży.
Lista jednostek nieodpłatnego poradnictwa, dostępnego dla mieszkańców Powiatu Radomszczańskiego, o której mowa w Ustawie z dnia 5 sierpnia 2015 r. o nieodpłatnej pomocy prawnej, nieodpłatnym poradnictwie obywatelskim oraz edukacji prawnej.
w roku szkolnym 2025/2026